Меня зовут Эрик мне 12 лет я с 7-1 класса в свой зимний отпуск я буду играть в PUBG и с друзьями играю в снежок.
Привет, я Эрик мне 14 прошло 1 год с тех пор, как я перестал играть в PUBG я учусь в другой школе уже как 2 года я скучаю по старым друзьям учительям, но тут тоже не плохо.
И почему я решил что-то здесь дополнить?
140. a(x-y)+b(y-x)=a(x-y)-b(x-y)=(x-y)(a-b)
x(a-b)+y(b-a)=x(a-b)-y(a-b)=(a-b)(x-y)
3(m-n)-a(n-m)=3(n-m)+a(n-m)=(3+a)(m-n)
7a(a-b)-5(b-a)=7a(a-b)+5(a-b)=(a-b)(7a+5)
a(a-b)+4(b-a)=a(a-b)-4(a-b)=(a-b)(a-4)
6(x-1)-x(1-x)=6(x-1)+x(x-1)=(x-1)(6+x)
p(1-p)-3(p-1)=p(1-p)+3(1-p)=(1-p)(p+3)
x2(y-3)+7(3-y)=x2(y-3)-7(y-3)=(y-3)(x2-7)
141. a(b-1)-(1-b)=a(b-1+(b-1)=(b-1)(a+1)
(a+6)+3a(a+b)=(a+b)(1+3a)
2x(a-b)-(b-a)=2x(a-b)+(a-b)=(a-b)(2x+1)
3+a+a(3+a)=(3+a)+a(3+a)=(3+a)(1+a)
(m-2n)-x(2n-m)=(m-2n)+x(m-2n)=(m-2n)(x+1)
a-b-x(b-a)=(a-b)+x(a-b)=(a-b)(1+x)
| ինձնից, ինձանից | քեզնից, քեզանից | նրանից, իրենից | մեզնից, մեզանից | ձեզնից, ձեզանից | նրանցից, իրենցից |
Long ago, about 2000 years, when King Herod ruled Judea (now part of Israel), God sent the angel Gabriel to a young woman who lived in the northern town of Nazareth. The girl’s name was Mary and she was engaged to marry Joseph.
The angel Gabriel said to Mary: ‘Peace be with you! God has blessed you and is pleased with you.’ Mary was very surprised by this and wondered what the angel meant. The angel said to her ‘Don’t be afraid, God has been very kind to you. You will become pregnant by the Holy Spirit and give birth to a baby boy and you will call him Jesus. He will be God’s own Son and his kingdom will never end.’ Mary was very afraid but she trusted God. ‘Let it happen as God chooses.’ she replied to the angel. Gabriel also told Mary that her cousin, Elizabeth who everyone thought was too old to have children, would have a baby boy whom God had chosen to prepare the way for Jesus.
Mary said goodbye to her family and friends and went to visit her cousin Elizabeth and her husband Zechariah. Elizabeth was very happy to see Mary. She knew that Mary had been chosen by God to be the mother of his Son. An angel had already told Zechariah that Elizabeth’s baby would prepare people to welcome Jesus. He was to be called John. Mary stayed with Elizabeth about three months and then returned home to Nazareth.
Joseph was worried when he found out that Mary was expecting a baby before their marriage had taken place. He wondered if he should put off the wedding altogether. Then an angel appeared to Joseph in a dream and said: ‘Don’t be afraid to have Mary as your wife.’ The angel explained that Mary had been chosen by God to be the mother of his Son and told Joseph that the baby would be named Jesus which means ‘Saviour’ because he would save people. When Joseph woke up, he did what the angel had told him to do and took Mary as his wife.
At this time, the land where Mary and Joseph lived was part of the Roman Empire. The Roman Emperor Augustus wanted to have a list of all the people in the empire, to make sure they paid their taxes. He ordered everyone to return to the town where their families originally came from, and enter their names in a register (or census) there. Mary and Joseph traveled a long way (about 70 miles) from Nazareth to Bethlehem, because that is where Joseph’s family came from. Most people walked but some lucky people had a donkey to help carry the goods needed for the journey. Joseph and Mary traveled very slowly because Mary’s baby was due to be born soon.
When they reached Bethlehem they had problems finding somewhere to stay. So many people had come to register their names in the census, that every house was full and every bed was taken in all of the guest rooms. The only place to stay that they could find was with the animals. People often kept animals in the house, especially at night, and used them like ‘central heating’! People normally slept on a raised/upper level with the animals below to give them extra warmth.
So in the place where the animals slept, Mary gave birth to Jesus, the Son of God.
In those days it was the custom to wrap newborn babies tightly in a long cloth called ‘swaddling clothes’. Jesus’ bed was the manger that the animals ate their hay from.
In the hills and fields outside Bethlehem, shepherds looked after their sheep through the long night. As the new day began, suddenly an angel appeared before them and the glory of God shone around them. The shepherds were very, very scared, but the angel said, ‘Don’t be afraid. I have good news for you and everyone. Today in Bethlehem a Saviour has been born for you. You will find the baby lying in a manger.’.
Then many more angels appeared, lighting up the sky. The shepherds heard them praising God singing: ‘Glory to God in highest, and peace to everyone on earth.’ When the angels had gone the shepherds said to one another, ‘Let’s go to Bethlehem to see what has happened.’ So the shepherds went to Bethlehem and found Mary and Joseph. The baby Jesus was lying in a manger as they had been told. When they saw him, they told everyone what the angel had said and everyone who heard the story were astonished. Then the shepherds returned to their sheep, praising God for sending his Son to be their Saviour.
When Jesus was born, a brand new bright star appeared in sky. Some Wise Men in faraway countries saw the star and guessed what it meant. They were very clever men that studied the stars and had read in very old writings that a new star would appear when a great king was born. They set out to find the new king and bring him gifts.
The Wise Men followed the star towards the country of Judea and when they got to the capital called Jerusalem they began to ask people: ‘Where is the child who is born to be king of the Jews?’ Herod, the king of Judea, heard this and it made him very angry to think that someone might be going to take his place as king. Herod sent for the Wise Men to come to him. He told them to go on following the star until they had found the baby king. He said: ‘When you have found him, let me know where he is, so that I can go and worship him.’. But Herod did not tell them that he really had an evil plan in mind to kill the new king.
The Wise Men followed the star towards Bethlehem (where it said that the king would be born in the old writings). It seemed to stop and shine directly down upon the place where Jesus was.
The Wise Men entered the house where they now lived and found Jesus with Mary, they bowed down and worshipped him. The Wise Men spread the the gifts they had brought before Jesus. The gifts were gold, frankincense and myrrh. The Wise Men were warned in a dream, by God, not to go back to Herod. So they returned home to their countries in the East by a different way.
When the Wise Men had gone, an angel appeared to Joseph in a dream. ‘Get up,’ the angel said, ‘take Jesus and Mary and escape to Egypt. Stay there until I tell you, for Herod is going to search for Jesus to kill him.’ So Joseph got up, took Jesus and Mary during the night they left for Egypt, where he stayed until Herod died.
When Herod realized that he had been tricked by the Wise Men, he was furious and he gave orders to kill all the boys aged two or younger in Bethlehem and the surrounding area. This was to try and kill the new King, as his plan to find the location of the new king from the Wise Men had failed.
After Herod had died, Joseph had another dream in which an angel appeared to him. The angel said, ‘Get up, take Jesus and Mary and go back to Israel, for those who were trying kill Jesus are dead.’
So Joseph got up, took Jesus and Mary and they went back to Israel. But when he heard that Herod’s son was now king of Judea, he was afraid to go there. So instead they went to Galilee, and lived in their old town of Nazareth.
Հրաշագործը և ցատկոտան կաթսան
Կար-չկար, մի բարի ու ծեր հրաշագործ կար։ Նա միշտ իր կարողություններն օգտագործում էր հմտորեն ու պատրաստակամորեն՝ երբեք չմերժելով ոչ մի հարևանի: Չցանկանալով բացահայտել իր զորության իրական աղբյուրը՝ ձևացնում էր, թե բուժիչ միջոցները, թուրմերը, կախարդական ըմպելիքները և հակաթույները իրենք իրենց են հայտնվում խոհանոցային կաթսայից, որին կոչում էր իր երջանիկ գդակը: Մարդիկ իրենց խնդիրներով նրա մոտ էին գալիս հեռուներից, իսկ ծեր հրաշագործը կաթսայի օգնությամբ վայրկենապես գործը ավարտին էր հասցնում:
Բոլորը սիրում էին բարի հրաշագործին: Ապրեց նա մինչ խոր ծերություն, իսկ հետո մահացավ՝ ողջ ժառանգությունը թողնելով միակ որդուն, որ իր բնավորությամբ լրիվ տարբերվում էր հորից: Նա այն կարծիքին էր, որ որ բոլոր նրանք, որոնք ունակ չեն հրաշագործության, ոչինչ չարժեն, ու հաճախ էր վիճում հոր հետ հարևաններին մշտապես օգնելու սովորության համար:
Հոր մահվանից հետո երիտասարդ հրաշագործը գտավ խոհանոցային, կախարդական կաթսայի մեջ կապոց, որի վրա գրված էր իր անունը: Ջահել հրաշագործը բացեց այն՝ հուսալով գտնել ոսկի, սակայն դրա փոխարեն հայտնաբերեց մի փափուկ տնային հողաթափ, այնքան փոքր, որ անհնար էր հանգնելը, դա էլ քիչ չէր՝ առանց զույգի: Հողաթափի մեջ մագաղաթի մի կտոր էր դրված հետևյալ խոսքերով. <<Հուսով եմ, տղա´ս, որ սա քեզ երբեք պետք չի գա>>։
Որդին նախատեց հորը, որ, ըստ իրեն, ծերությունից հավանաբար խենթացել էր: Նետելով հողաթափը՝ նա որոշեց օգտագործել նվիրական կաթսան աղբամանի տեղ:
Վիրավորված նրանից, որ հին կաթսայից բացի՝ իրեն էլ ոչինչ բաժին չհասավ, որդին թիկունք դարձրեց իր հարևաններից։ Շուտով հրաշագործի որդու մոտ սկսեցին հաճախել մարդիկ՝ իրենց տարբեր խնդիրներով։ Նախ եկավ մի տատիկ, որի թոռնուհու մոտ գորտնուկներ էին առաջացել։
-Ձեր լուսահոգի հայրը նրա համար հատուկ թուրմ էր պատրաստում այդ հին կաթսայի մեջ:
-Մի կո´ղմ քաշվիր,- գոռաց հրաշագործի որդին:-Ես ինչ գործ ունեմ ձեր գորտնուկների հետ:
Շրխկացնելով դուռը պառավի երեսին՝ նա լսեց տարօրինակ ձայն խոհանոցից։ Հոր կողմից կտակված կաթսայի վրա անսպասելիորեն ոտքեր էին աճել, և նա ամբողջովին ծածկվել էր գորտնուկներով։ Կաթսան, ահավոր աղմուկով ցատկոտելով, հետապնդում էր իր տիրոջը, և ոչ մի կախարդանք չէր օգնում նրանից ազատվելու հարցում։
Ապշահար հրաշագործը ցանկացավ մոտենալ դրան, բայց տհաճություն զգալով՝ միանգամից նահանջեց:
-Զզվելի է,-բղավեց նա:
Նախ փորձեց կաթսան վերացնել «Անհետացի´ր» կախարդանքով, հետո փորձեց մաքրել այն իր հրաշագործ զորությամբ, վերջում հուսահատ փորձեց ուղղակի դուրս շպրտել նրան իր տնից, բայց բոլոր փորձերն անհաջողության էին մատնվում:
Երբ հրաշագործը դուրս եկավ խոհանոցից, կաթսան հետևեց նրան, անգամ նրա հետևից բարձրացավ աստիճաններով՝ ամեն աստիճանին աղմուկով ցատկելով: Անտանելի աղմուկից երիտասարդ հրաշագործը ողջ գիշեր չկարողացավ աչք կպցնել. կաթսան նրա սենյակի հարևանությամբ անվերջ ցատկում էր ու աղմկում: Առավոտյան նույնը շարունակվեց:
Դուռը կրկին թակեցին: Մի զառամյալ ծերունի էր, որ կորցրել էր իր ավանակին։
-Մոլորվել է, կամ գողացել են, իսկ ես առանց նրա չեմ կարող ապրանքը շուկա հասցնել, ու այսօր ընտանիքս սոված կմնա:
-Իսկ ես հիմա էլ եմ սոված,-վրա տվեց կախարդն ու շրխկացրեց դուռը խեղճ ծերունու վրա:
Աղմուկ-աղաղակ բարձրացավ. կաթսան էր իր պղնձե ոտքով: Այժմ այդ աղմուկին էին խառնվել նաև ավանակի ու քաղցած մարդու ձայները:
-Լո´ւռ, ձա´յնդ,-բղավեց հրաշագործը, բայց ոչ մի մոգական ուժ չէր օգնում կաթսային լռեցնելու հարցում: Այն շարունակում էր ողջ օրը ցատկոտել տնով մեկ տիրոջ ետևից՝ ոչ մի քայլ բաց չթողնելով և ողջ ընթացքում գոռալով, աղմկելով:
Երեկոյան դուռը երրորդ անգամ թակեցին: Դռան շեմին կանգնած էր երիտասարդ գեղջկուհի և լալիս էր այնպես, որ սիրտը կտոր-կտոր էր լինում:
-Զավակս հիվանդացել է, վիճակը շատ վատ է: Օգնեք մեզ, խնդրում եմ: Ձեր հայրը միշտ ասում էր, որ ցանկացած հարցի դեպքում դիմենք իրեն:
Հրաշագործը դուռը նրա վրա էլ շրխկացրեց: Այդժամ պատժիչ կաթսան մինչև պռունկը լցվեց աղի արցունքներով, որոնք սկսեցին հեղել տունը: Կաթսան շարունակում էր աղմկել ու ցատկել տնով մեկ:
Այլևս ոչ ոք օգնություն չէր խնդրում հրաշագործից, բայց պատժիչ կաթսան նրան հաղորդում էր հարևանների հանդիպած բոլոր փորձանքների մասին, իսկ դրանք քիչ չէին: Ցատկոտան կաթսայի աղմուկին ավելացել էին մանկան լաց, շան ոռնոց և այլն:
Հրաշագործը չէր կարողանում քնել, սնվել սարսափելի կաթսայի պատճառով, որը ոչ մի կերպ իրեն հանգիստ չէր թողնում: Նրան անհնար է լռեցնել կամ դուրս վռնդել:
Վերջապես հրաշագործն էլ չդիմացավ: Գիշերվա կեսին դուրս թռավ տնից կաթսայի հետ և ողջ գյուղով մեկ բղավեց.
-Եկեք ինձ մոտ ձեր փորձանքներով և ցավերով: Ես բոլորիդ կբուժեմ, կզղջամ ու կօգնեմ, կմխիթարեմ: Հորիցս ինձ մնացել է մի մոգական կաթսա, թող բոլորիդ այն երջանկություն բերի:
Շնչակտուր վազում էր նա փողոցով՝ բուժիչ կախարդանք սփռելով աջ ու ձախ, իսկ կաթսան ցատկոտելով հետևում էր նրան:
Տներից մեկում քնած աղջնակի գորտնուկներն են անհետանում, մոլորված ավանակը վերադառնում է տիրոջ մոտ, հիվանդ երեխային օգնում է բուժիչ թուրմը. առավոտյան նա արթնանում է վարդագույն այտերով, առողջ ու զվարթ:
Հրաշագործը բոլոր ուժերով ջանում էր, դրան զուգահեռ կաթսան դառնում էր անաղմուկ, մաքուր ու փայլուն: Մայրամուտին հրաշագործը հարցրեց.
-Դե ի´նչ, կաթսա´:
Կաթսայից դուրս թռավ փափուկ հողաթափ ու հիանալի տեղավորվեց նրա պղնձե ոտքին: Հրաշագործի հետ նրանք տուն վերադարձան: Կաթսան հանգստացել էր. էլ չէր աղմկում:
Այդ օրվանից հրաշագործը հոր օրինակով միշտ օգնում էր գյուղի բնակիչներին, քանի որ արդեն վախենում էր, որ կաթսան նորից կհանի իր հողաթափն ու կսկսի աղմկել ու ցատկոտել ողջ տնով մեկ:
Առաջադրանքներ
1) Բարձացրեք քառակուսի.
1. (a-b)2=a2-2ab+b2=a2-2ab+b2
2. (x-4)2=x2-2x*4+42=a2-2ab+b2
3. (1-m)2=14-2ab+m2=1-2M+M2
4. (6-p)2=62-2*1*M+M2=36-2M+M2
5. (2a-3)2=2A2-2*2*A*32+32=4A-
6. (4x-2y)2
7. (a-b2)2
8. (x3-y)2
9. (m3-n2)2
10. (a3-2b)2
11. (a3-ab)2
12. (x4-y5)2
13. (x3-y2z)2
14. (0,1a+3a2b)2
15. (1,2xy+0,7xy2)2
16. (x7-xy)2
17. (a2b-b2a)2
18. (6p-7q3)2
19.(ab-c)2
20. (0.2x-0.8y)2
3) Բազմանդամը ներկայացրեք տարբերության քառակուսու տեսքով.
ա) a2-2ab+b2
բ) 4×2-4xy+y2
գ) 9m2-6m+1
դ) 25-30c+9c2:0
Ջոան Ռոլինգ
Bard Bidle հեքիաթներ
Նախաբան
«Բարդ Բիդլի Հեքիաթներ» — ը մի ժողովածու է, որը հասցեագրված է փոքրիկ կախարդներին եւ կախարդներին: Արդեն հարյուրամյակներ շարունակ երեխաները քնելուց առաջ կարդում են սիրված հեքիաթներ, եւ, հետեւաբար, Հոգվարթսի դպրոցի աշակերտների մեծ մասը ցատկող զամբյուղ է եւ Ֆոնտան Ֆեյ Ֆորտունան նույնքան ծանոթ են, որքան Մոխրոտը եւ Քնած գեղեցկուհին ‘մագլաների երեխաները (Այսինքն’ ոչ աշխատանքային):
Բիդլի հեքիաթները շատ նման են մեր կախարդական հեքիաթներին. օրինակ, նրանց բարությունը սովորաբար վարձատրվում է, Իսկ չարը ՝ պատժվում ։ Սակայն աչքի է զարնում մեկ տարբերություն։ Ի maglovskih հեքիաթների պատճառը բոլոր տեսակի դժբախտությունների հաճախ կախարդական: չար կախարդ dries Princess թունավորված խնձոր, կամ immerses նրան մի երազ է հարյուր տարի, կամ դառնում է իշխանի մեջ գարշելի հրաշքով. Մինչդեռ «բարդ Բիդլի Հեքիաթների» հերոսներն իրենք են տիրապետում կախարդությանը, եւ, այնուամենայնիվ, դժվարություններին հաղթահարելը նրանց համար ավելի հեշտ չէ, քան մեզ ՝ հասարակ մահկանացուներին ։
Բիդլի հեքիաթները օգնել են ծնողների շատ սերունդներին իրենց երեխաներին բացատրել կյանքի դաժան ճշմարտությունը. մոգությունը թույլ է տալիս լուծել բազմաթիվ խնդիրներ, բայց դրանք ստեղծում է ոչ պակաս:
Մեկ այլ էական տարբերություն այդ հեքիաթների ից maglovsky-ի Բիդլ Վիզարդզ գործում է շատ ավելի վճռական է, քան հերոսուհին մեր հեքիաթների. Аша, Ательда, Амата եւ зайчиха Шутиха իրենք вершат իր ճակատագիրը, այլ ոչ թե քնում են մի քանի տարի կամ նստած են եւ սպասում են, մինչեւ ինչ-որ կվերադարձնի նրանց կորցրած туфельку.
Բացառություն-անանուն աղջիկ հեքիաթից մռայլ սրտի մասին: Այն behaves նման մեր առասպելական princesses, այլեւ երջանիկ ավարտը Այս հեքիաթի դուք չեք գտնել.
Bard անունով Bill ապրել է XV դարում. Նրա կյանքի մեծ մասը պարուրված է գաղտնիքով ։ Հայտնի է, որ նա ծնվել է Յորքշիրում, և դատելով նրա դիմանկարով պահպանված միակ փորագրությունից ՝ հեքիաթասացն ունեցել է արտասովոր փարթամ մորուք ։ Եթե հեքիաթները ճիշտ արտացոլում են հեղինակի հայացքները, Նա լավ էր վերաբերվում մագլաներին, դրանք համարելով ավելի շատ տգետ, քան չարամիտ, չի վստահում մութ արվեստներին եւ համոզված էր, որ կախարդական աշխարհի ամենավատ դժբախտությունները տեղի են ունենում մարդկային հատկանիշների պատճառով, ինչպիսիք են դաժանությունը, ծուլությունը, ամբարտավանությունը եւ սեփական տաղանդի չարաշահումը: Հեքիաթների Bidlya հաղթանակի չէ ամենահզոր Վիզարդզ, եւ առավել բարի, խելամիտ եւ ճարպիկ.
Այս տեսակետները կիսում են որոշ ժամանակակից Վիզարդզ, եւ նրանցից մեկը, իհարկե, պրոֆեսոր Ալբուս Պերսիվալ Վուլֆրիկ Բրայան Դամբլդոր, Ասպետ շքանշանով Merlin առաջին աստիճանի, տնօրեն Hogwarts դպրոց կախարդություն եւ կախարդություն, նախագահ միջազգային կոնֆեդերացիայի mages եւ Գերագույն wizengamota կախարդություն.
Այնուամենայնիվ, բոլորի համար անակնկալ էր, երբ Դամբլդոր Հոգվարտյան արխիվի կտակված թղթերի մեջ հայտնաբերել են մեկնաբանություններ «բարդ Բիդլի հեքիաթների»վերաբերյալ: Արդյոք այդ նշումները կազմվել են իրենց սեփական հաճույքի համար, թե հետագա հրապարակման համար, մենք երբեք չենք իմանա, Համենայն դեպս, պրոֆեսոր Միներվա Մակգոնագալը, Հոգվարտսի դպրոցի տնօրենն այժմ համաձայնություն է տվել պրոֆեսոր Դամբլդորի մեկնաբանությունների հրատարակմանը «հեքիաթների» նոր թարգմանության հետ միասին, որը կատարվել է Հերմիո Գրեյնջերի կողմից:
Մենք հուսով ենք, որ պրոֆեսոր Դամբլդորի դիտարկումները կախարդական աշխարհի պատմության վերաբերյալ, նրա անձնական հիշողությունները, ինչպես նաեւ հեքիաթներից յուրաքանչյուրի առանցքային պահերի վերաբերյալ խորը եւ ճշգրիտ բացատրությունները կօգնեն երիտասարդ ընթերցողներին ՝ ինչպես կախարդներին, այնպես էլ մագլամին ՝ հասկանալ եւ գնահատել «բարդ Բիդլի հեքիաթները»:
Բոլոր նրանք, ովքեր անձամբ ճանաչում էին պրոֆեսոր Դամբլդորին, վստահ են, որ նա ուրախությամբ կաջակցեր հրապարակման նախագծին, որի հասույթը նվիրաբերվելու է «Չիլդրենզ հայ ԼԵՎԵԼ Գրուպ» բարեգործական հիմնադրամին (Children ‘ s High Level Group — CHLG), որի գործունեությունն ուղղված է օգնության կարիք ունեցող երեխաների կյանքի բարելավմանը:
Անհրաժեշտ ենք համարում պրոֆեսոր Դամբլդորի նշումներին փոքր նշում կատարել ։ Ինչպես հայտնի է, նրանք արդեն ավարտվել են մեկ ու կես տարի առաջ տեղի ունեցած ողբերգական իրադարձությունների վերին հարթակում Աստղագիտական աշտարակի խումբ դիտորդների հետ Ընթերցողները ծանոթ պատմությունը վերջին պատերազմի mages (օրինակ, կարդալ բոլոր յոթ հատորները Harry Potter), անմիջապես նկատել է, որ պրոֆեսորը շատ բան չի ասում իր մեկնաբանություններում վերջին հեքիաթի. Հնարավոր է, որ դրա պատճառը կարող են պարզաբանել տարիներ առաջ պրոֆեսոր Դամբլդորի ՝ իր սիրելի եւ ամենահայտնի աշակերտի խոսքերը:
«Ճշմարտությունը հրաշալի, բայց միաժամանակ ամենավտանգավոր բանն է, եւ դրա համար պետք է զգուշությամբ մոտենալ դրան»:
Իհարկե, մենք կարող ենք և չհամաձայնել պրոֆեսոր Դամբլդորի հետ ։ Սակայն պետք չէ մոռանալ, որ նա առաջին հերթին ցանկանում էր ապագա ընթերցողներին պաշտպանել այն գայթակղություններից, որոնց զոհ դարձավ ինքն իրեն, ինչի համար հետագայում վճարեց այդ սարսափելի գինը ։
Ջ ․ Կ. Ռոլինգ, 2008 թ.
Մեկնաբանությունների նշումներ
Պրոֆեսոր Դամբլդորը, ամենայն հավանականությամբ, գրել է իր մեկնաբանությունները կախարդական լսարանի համար, Ուստի ես թույլ տվեցի լրացուցիչ բացատրել որոշ տերմիններ եւ փաստեր, որոնք կարող են անհասկանալի լինել մագլների ընթերցողների համար:
Ջ ․ Կ. Ռ.
Կախարդ եւ բարձրահասակ զամբյուղ
Ապրում էր, լավ հին հրաշագործ էր աշխարհում: Նա ողջամտորեն և պատրաստակամորեն կախարդել է և երբեք չի մերժել հարևանների օգնությունը ։ Չցանկանալով բացահայտել նրանց իրական աղբյուրը իր իշխանության, նա ձեւացրել է, որ բուժիչ potions, կախարդական potions եւ հակաթույն հայտնվում են իրենց խոհանոցային զամբյուղի մեջ, որը նա կոչ է արել իր երջանիկ kitty. Մարդիկ իրենց դժբախտություններով հեռվից քայլում էին նրա մոտ, իսկ հրաշագործը, խառնվելով զամբյուղի մեջ, անմիջապես ուղղում էր գործը ։
Բոլորը սիրում էին բարի կախարդին, և նա ապրում էր մինչև խոր ծերություն, իսկ հետո մահացավ ՝ ամբողջ ունեցվածքը թողնելով որդուն ։ Որդին բնավորություն չուներ, որ հեզ Հոր մոտ էր ։ Որդին կարծում էր, որ բոլոր նրանք, ովքեր չգիտեն, թե ինչպես պետք է կախարդել, ոչինչ չարժե, եւ հաճախ վիճում է հոր հետ, քանի որ իր սովորության օգնել հարեւաններին.
Հոր մահից հետո որդին հին խոհանոցային ամանի մեջ մի փոքր փաթեթ է գտել, որի վրա գրված է եղել նրա անունը ։ Երիտասարդ կախարդը բացել է փաթեթ, հույս ունենալով տեսնել ոսկին, փոխարենը հայտնաբերել է փափուկ տնային հողաթափ, այնքան փոքր, որ այն անհնար էր հագնել, եւ բացի այդ, առանց զույգի: «Հուսով եմ, որ որդիս, որ նա քեզ պետք չի լինի»:
Որդին հայհոյել է հորը, ծերությունից, որը թուլացել է մտքով, եւ հողաթափը նետել է Կաթսայի մեջ, նա որոշել է օգտագործել բաղձալի զամբյուղը աղբարկղի փոխարեն:
Նույն գիշերը երիտասարդ կախարդը թակեց ծեր գյուղացի կնոջը:
Եվ նա դուռը փակեց ծեր կնոջ քթի առաջ։
Էրիկ Հագեյանի բլոգ 